Cerkiew w Czarnej
Cerkiew św. Dymitra w Czarnej (obecnie rzymskokatolicki kościół parafialny pw. Podwyższenia Krzyża Świętego).
Drewniana, greckokatolicka cerkiew św. Dymitra w Czarnej została wzniesiona w roku 1834 roku w miejscu wcześniejszej cerkwi (wzniesionej około roku 1795). W 1899 r. została ona odremontowana i przebudowana. Po powrocie wsi do Polski w roku 1951 użytkowana jest przez kościół rzymskokatolicki jako parafialny kościół pod wezwaniem Podwyższenia Krzyża Świętego. Wyremontowana w roku 1967. We wnętrzu zachował się niekompletny ikonostas, wykonany w 1882 r.
Cerkiew w Czarnej jest świątynią orientowaną, trójdzielną o konstrukcji zrębowej. Od południa i północy do prezbiterium przylegają zakrystie. Nad wszystkimi częściami dwuspadowe dachy. Nad nawą ośmioboczna wieżyczka zakończona baniastym hełmem. Na zachodniej ścianie sześciokolumnowy portyk, zwieńczony trójkątnym szczytem.
W cerkwi znajduje się ikonostas, który został przeniesiony na tylną ścianę prezbiterium. Pozostałe wyposażenie poprzenoszone do muzeów – carskie wrota do Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku, feretron i figura Matki Boskiej do Działu Sztuki Cerkiewnej Muzeum Zamku w Łańcucie.
Przy cerkwi duży, dobrze zachowany cmentarz, z nagrobkami z początku XX wieku. Na północny zachód od cerkwi stoi wzniesiona na planie wąskiego prostokąta dzwonnica z dzwonem z roku 1886. Sama dzwonnica wybudowana została prawdopodobnie po roku 1951.
Zabytek należy do Szlaku Architektury Drewnianej.
