Dwór ze Święcan

Kolejnym obiektem jaki chcieliśmy zobaczyć w sanockim skansenie był Dwór ze Święcan, którego również nie było (jak i Galicyjskieg rynku) podczas naszej poprzedniej wizyty w Sanoku (2008 r.).

Dwór ze Święcan (pow. jasielski – 1861) – do roku 1927 należał do rodziny Olszewskich, ostatnich właścicieli wsi. Czas budowy udokumentowany jest odręczną inskrypcją zachowaną na jednej z belek, głoszącą (Ten Dom stawiany Roku 1861 Majster Socha”, odktytą w trakcie montażu obiektu w skansenie.

Dwór zbudowany jest w planie prostokąta, z drewna jodłowego, o konstrukcji zrębowej, na kamiennej podmurówce, bez podpiwniczenia, nakryty dachem czterospadowym, poszytym gontem i ozdobionym pod okapem ażurową listwą w snycerskim opracowaniu. Dworowi w skansenie przywrócono pierwotny wygląd poprzez odbudowanie ganku w elewacji ogrodowej, odtworzenie kominków we wnętrzach oraz rekonstrukcję polichromii ściennej w domowej kaplicy.

Wejście główne mieści się w ganku podcieniowym, pomiędzy dwoma bocznymi pomieszczeniami, nakrytymi oddzielnymi dachami dwuspadowymi, przechodzącymi płynnie w połacie dachu głównego. Na blisko 400 metrach kwadratowych powierzchni dworu rozlokowanych jest 11 pomieszczeń mieszkalno-użytkowych i gospodarczych w układzie amfiladowym: pokój stołowy, dla dzieci, sypialnia, salon, gabinet, kancelaria, kaplica, kredens, kuchnia z sienią gospodarczą oraz sień główna.

Ponieważ nie zachowały się źródła archiwalne dotyczące wyposażenia dworu święcańskiego ani pojedyncze sprzęty z tego domostwa, to dwór w sanockim skansenie urządzony jest od podstaw, przy czym nie odtwarza, ani nie wzoruje się na żadnym innym obiekcie dworskim, a jest prezentacją typowo średniozamożnej, szlachecko-ziemiańskiej siedziby z okresu od połowy XIX wieku do lat 30. kolejnego stulecia. Aranżacja w dużym stopniu stworzona jest ze sprzętów z podsanockich dworów.
/opis z tablicy informacyjnej umieszczonej na dworze/