Terka
Wielokrotnie przejeżdżaliśmy przez miejscowość Terka, ale tym razem postanowiliśmy zatrzymać się tam nieco dłużej. Piękna pogoda, błękitne niebo, my na długim urlopie, na wszystko mamy czas, cóż więcej trzeba. Warto tutaj się zatrzymać i zerknąć na ruiny byłej dzwonnicy, która jest pozostałością po stojącej tu niegdyś cerkwi, podobno jednej z najładniejszych, trójkopułowych cerkwi w Bieszczadach.
Mamy również zdjęcia Terki z 2011 r. – LINK.
Jak będziecie przeglądać galerię zdjęć poniżej, zwróćcie uwagę na kosz na śmieci spod tutejszego sklepu, nierdzewka 🙂 Czego to ludzie nie wymyślą…
Dzieje Terki (z tablicy informacyjnej stojącej obok dzwonnicy):
Wieś nad Solinką, niedaleko ujścia do Jeziora Solińskiego (ok. 210 mieszkańców). Tharnka, to pierwotna nazwa dzisiejszej Terki, jednej z pierwszych wsi założonych przez Balów z Hoczwi. Lokowana na prawie wołoskim istniała już w 1463 roku. Nazwa pochodzi od krzewów tarniny, pojawiającej się na ogół na opuszczonych polach, co może wskazywać, że teren ten był wcześniej zamieszkały, albo były tu pastwiska.
Wieś otoczona jest malowniczymi wzgórzami. Na jednym z nich znajdował się prawosławny klasztor bazyliański, wzmiankowany w 1489 roku. Nieznane są jego losy, wiadomo jedynie, że w 1780 r. już nie istniał. Dziś jedyną pamiątką po nim jest nazwa wzgórza – Monaster. Tam też była pierwsza cerkiew, a jeszcze przed I wojną światowa na szczycie stała murowana kapliczka.
W centrum wsi, w roku 1756 wzniesiono parafialną cerkiew pod wezwaniem św. Ilii. Drewniana trójkopułowa budowla była podobno jedną z najpiękniejszych w Bieszczadach. W 1911 roku postawiono w Terce cerkiew murowaną, która trzy lata później spłonęła w pożarze. Pozostały jedynie fundamenty, przycerkiewny cmentarz i parawanowa dzwonnica z końca XIX wieku, a jeden z dzwonów cerkiewnych wisi do dziś w dzwonnicy kościelnej.
Obok cmentarza stoi niewielki murowany kościół pod wezwaniem Matki Bożej Szkaplerznej, który jako jedyny w Parafii Wołkowyja przetrwał II wojnę światowa i istnieje do dziś. Powstał on w latach 1930-1932 i nadal uczestniczy w życiu mieszkańców Terki.
W 2010 r. zakończono budowę Nowej Świątyni, również pod wezwaniem Matki Bożej Szkaplerznej.
We wsi zachował się również, stojący przy moście na Solince, żeliwny słupek z godłem Rzeczypospolitej Polskiej i data 1927, służący kiedyś, jako geodezyjny punkt pomiaru poziomu wody.
Od wieku XVIII Terka należała do rodziny Krajewskich. Była wsią zróżnicowaną pod względem wyznaniowym, jak i narodowościowym. W 1921 r. Terka liczyła 77 demów i 460 mieszkańców, a w tym 376 wyznania greckokatolickiego. W Terce przetrwało do dziś kilka tradycyjnych drewnianych Chał. Jest to jedna z nielicznych miejscowości w wyższej części Bieszczadów, które w pewnym stopniu zachowały rolniczy charakter.
Terka jest punktem wyjścia zielonego szlaku oznakowanego na Połoninę Wetlińską, oraz bardzo atrakcyjnej, nieoznakowanej trasy do Zatwarnicy. W przeciwnym kierunku znaki zielone wiodą przez Bukowiec do Wołkowyi.
