Yanomami
„Co musiałeś uczynić tym leśnym duchom, biały człowieku, by zasłużyć na ich pogardę i nienawiść? Dlaczego właśnie tak kojarzą cię wrażliwie, bezbronne istoty? Przybyłeś nieproszony, zabierając im ich bogów, wierzenia i dzieci nieznające wcześniej chorób, których nie leczą święte zioła, a których siłę szamani od wieków przekazywali w pieśniach swoim uczniom. Kto dał ci prawo poważyć się siekierą na ich odwieczne katedry – wspaniałe, pięćdziesięciometrowe drzewa, od tysięcy lat będące schronieniem ich duchów? Czego szukasz w amazońskiej ziemi, gdzie wsiąknęła krew miliona niewinnych, na których skierowałeś lufy swoich karabinów? Po co uczysz jej dzieci liczyć do dziesięciu i każesz im nosić swoje ubrania? Dlaczego z symbolem niezrozumiałej wiary każesz im wierzyć w obcych bogów? Dlaczego zabijasz wielkie, kolorowe ary – jedyne krzyże, które przed twoim przybyciem kreśliły tajemnicze wzory na niebie Amazonii? Dlaczego na widok złota płoną ci oczy? Dlaczego diamenty muszą zdobić szyje i uszy twoich kobiet, przecież szyje i uszy indiańskich piękności zdobią leśne kwiaty. Dlaczego kauczuk, ropa i uran wydały wyrok na te niewinne duchy odwiecznej dżungli?”
Janusz Kasza „Duchy dżungli. Opowieść o Yanomami, ostatnich wolnych Indianach Amazonii”.
