Grób Jędrka Połoniny
Kilkakrotnie byliśmy przy cerkwi w miejscowości Kulaszne (tu więcej o cerkwi i samej wsi: Kulaszne – cerkiew), ale nie zrobiliśmy fotki grobu Jędrka Połoniny, który jest dość specyficzny. Postaci, która stała się legendą bieszczadzkiej krainy. Dlatego zjawiliśmy się specjalnie, aby uzupełnić brak zdjęcia.
Krótka notka z Wikipedii: Jędrek Połonina, właśc. Andrzej Wasielewski, znany również jako Jędruś Świątkarz oraz Kapeluszowy Kowboj (ur. 1 lutego 1949 w Górznie, zm. 4 września 1995 w Komańczy) – polski rzeźbiarz, malarz, rysownik, poeta i pieśniarz bieszczadzki.
Był uczniem Antoniego Rząsy, przez pewien czas związany z grupą literacką Ogród/Ogród-2. Jego prace plastyczne inspirowane były częstokroć folklorem wschodniokarpackim. Popularność zawdzięczał jednak głównie osobowości, włóczęgowskiemu stylowi życia i kowbojskiemu image’owi (zawsze chodził w kapeluszu, często z gitarą, hodował konie). Uważany za „króla cyganerii bieszczadzkiej”, najwybitniejszą osobistość środowiska tzw. zakapiorów. Jego rysunki ukazywały się w piśmie „Podkarpacie” oraz w publikacjach Andrzeja Potockiego, który poświecił mu książkę „Bieszczadzkie przypadki Jędrka Wasielewskiego Połoniny” (wyd. I 2008, wyd. II – rozszerzone 2014).
Zginął 4 września 1995 w Komańczy potrącony przez samochód, prowadzony przez pijanego kierowcę. Został pochowany na cmentarzu w Kulasznem.
W Kulasznem ustanowiono pomnik Jędrka Połoniny. Poeta Jan Szelc napisał jesienią 1995 wiersz pt. Teraz tylko wiatr… (Jędrusiowi Połoninie), wydany w tomiku poezji pt. Mycykowy Dział w 1998.
